Çanakkale 48.Alay, 2.Tabur, 2.Böşük erlerinden Mersinli Emin de aynı derten muzdaripti. Yıllar bıyu cepheden cepheye koşturan Emin Çöl'ün hatıratından, babasından, dedesinden öğrendiği tecrübe ile yola tedbirli çıktığını görürüz;
"1914 Ağustos'unda Adana'nın her yerine büyücek kağıtlar asıldı. Kağıtta büyük harflerle : "Seferberlik var. Asker olanlar silah altına" diye yazıyordu. Halk öbek öbek toplanmıştı. Biri,: "ben cepheden geleli daha onbeş gün oldu. beş de çocuğum var." dedi. Biz Mersinli dört arkadaş Çanakkale'deki 48.Alay'a verilmiştik. Çantaları toplayıp, vagonlara doluştuk. Bizim Mehmetçikler de avaz avaz ayrılık türküleri söylüyorlardı. Çantalarımızda bayat ekmekle birlikte iplik, çarık iğnesi, kösele, örs, çekiç ve kerpeten vardı. Niye biliyormusunuz?
Çünkü Mehmetçiğin, babasından-dedesinden öğrendiği iki amansız düşmanı vardı:
Açlık ve ayakkabısızlık.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder